Klosterruine Gnadenberg

Het Gnadenberg-klooster werd in 1426 gesticht als het eerste Birgitten-klooster in Zuid-Duitsland door paltsgraaf Johann I von Neumarkt en zijn vrouw Katharina, de dochter van hertog Wratislaw VII van Pommeren.

Katharina von Pommern-Stolp werd opgevoed door haar oudtante Margarethe I, koningin van Denemarken, Noorwegen en Zweden. Nadat een gepland huwelijk met Hendrik V van de Engelse koninklijke familie niet doorging, trouwde Katharina in 1407 met paltsgraaf Johann von Neumarkt-Neunburg.

In 1430 kwamen de eerste monniken uit Denemarken naar het Birgittenkloster Gnadenberg, dat was ingericht als dubbelklooster, en de nonnen volgden hen vijf jaar later nadat het gebouw was voltooid.

De historische stad Gnadenberg, die oorspronkelijk Eichelberg heette, heeft zijn naam al sinds de oprichting van het Birgittenkloster in de 15e eeuw. Tot 1978 vormde Gnadenberg de gemeente Oberölsbach met de steden Ober- en Unterölsbach, Reichenholz en Irleshof. Gnadenberg maakt sinds 1 mei 1978 deel uit van de Berg-gemeenschap.

Midden in het stadje Gnadenberg staan de machtige ruïnes van een kloosterkerk. Geen dak, geen vloer, alleen de buitenmuren met hun enorme gotische ramen staan nog overeind. Gnadenberg was een klooster van de Birgitterinnen, ook een zeldzaamheid. Het werd gebouwd als een van de 27 kloosters in 1420 en verwoest tijdens de Dertigjarige Oorlog.

In het klooster woonden 60 nonnen en maximaal 25 mannen: priesters, diakens, broeders. en hier zetten de vrouwen de toon. Zij regelden de economische zaken! De abdis was het hoofd van het klooster.