Église St Martin de Beynes

Kerk gelegen in de Yvelines in Beynes, in het westen van Parijs. Het dateert uit de 13e eeuw en heeft door de geschiedenis heen verschillende sloop- en reconstructies ondergaan.
Tegenwoordig bevindt u zich in het stadscentrum, waar u kunt stoppen voor een bevoorrading of gewoon op adem kunt komen.

Vanaf de 8e eeuw is Beynes een land dat eigendom is van de abdij van Saint-Germain-des-Prés. Het zijn dus monniken die het land van Beynes ontginnen en cultiveren. Ze bouwen een eerste plaats van aanbidding, waarschijnlijk in hout.
Aan het begin van de 11e eeuw schonk koning Robert II de Vrome (972/1031) het leengoed van Beynes aan Guillaume de Hainaut, eerste heer van de familie Montfort. In 1072 wordt bevestigd dat Beynes afhankelijk is van de priorij van Saint Laurent de Montfort-L'Amaury.
In 1159 getuigt een pauselijke bul van paus Adrianus IV, de enige Engelse paus in de geschiedenis, dat koning Robert de Vrome het beschermheerschap van de kerk en de belangrijkste tiende heeft verleend aan de abdij van Saint Magloire in Parijs. De bouw van de huidige kerk dateert uit het midden van de 12e eeuw, de datum van de verschijning van de parochie, gewijd aan Sint-Maarten in 1183.

De kerk heeft door de eeuwen heen verschillende keren gesloopt en verbouwd en lijkt in 1773 gedeeltelijk te zijn herbouwd, vervolgens verbouwd en uitgebreid in de jaren 1830 tot 1880.
Vervolgens vonden tal van consolidaties en reparaties plaats.
Het koor, het oudste gedeelte, dateert uit de 12e eeuw, terwijl het schip en de zijbeuken op het basiliekplan uit de 18e en 19e eeuw stammen.

Maria met Kind: polychroom stenen beeld uit de 14e eeuw, geklasseerd als historisch monument sinds 1907.

Het tabernakel: het gebeeldhouwde houten altaar uit de 18e eeuw, met daarboven een altaarstuk uit de 17e eeuw, is sinds 1907 geklasseerd als historisch monument. Dit tabernakel werd gebeeldhouwd door monniken die bepaalde elementen van het portaal van de Saint Gervais-kerk uit Parijs reproduceerden. De twee kleine houten beeldjes sieren de zijkanten: Sint-Vincentius en Sint-Niklaas.

De hoofdsteden van het koor: overblijfselen van de primitieve kerk uit de 12e eeuw zijn bijgewerkt: kolommen, romaanse kapitelen, vertrek van een dubbele rolboog en licht gebroken romaanse arcades.