Historische kalkoven

Een kalkoven is een oven voor het maken van ongebluste kalk uit kalksteen. Het proces zelf heet Kalkbrennen, de familienaam die voortkomt uit de beroepstitel Kalkbrenner is hiervan afgeleid. Het belang van kalkverbranding is te zien op tal van plaatsen die kalkovens en hun wapenschilden worden genoemd.De gerichte verwerking van kalksteen tot een veelzijdig bouwmateriaal is een van de oudste en nog steeds belangrijkste technische productieprocessen van vandaag. Het oudste bewijs van kalkproductie voor verwerking in dekvloerachtige vloeren van cultfaciliteiten komt uit de bergtempel van Göbekli Tepe in Anatolië en is 11.000 jaar oud. De kunst van het kalkbranden was al in de oudheid wijdverbreid. Hout, turf of kolen werden oorspronkelijk als brandstof gebruikt. De eerste voorzieningen hiervoor waren zogenaamde ovens, later werden eenvoudige veldovens zonder wand gebruikt. In het dichtbeboste Bükk-gebergte in het noordoosten van Hongarije zijn eenvoudige aardkuilen, waarin in de 20e eeuw nog kalk werd verbrand, in grote aantallen te vinden.

Er zijn slechts een paar overblijfselen van de muur.