Muizenfort (Gebouw C)

Het "Muizenfort" werd gebouwd tussen 1874-1877 als onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie (die een UNESCO Werelderfgoedlocatie is). Het was ook onderdeel van de Stelling van Amsterdam (ook een UNESCO Werelderfgoedlocatie).

Het fort werd gemobiliseerd tijdens zowel 1914-1918 als in 1940. Vóór de Tweede Wereldoorlog werden een kazemat en een groepsschuilplaats gebouwd op het fort.

Tegenwoordig is het fort een museum: het Muider Muizenfort Museum.

Het fort telt negen grote ruimtes, waarvan de twee kanonkazematten, met ieder drie schietgaten, de belangrijkste zijn. Van hieruit kon men de bruggen, dijk en trekvaart onder vuur nemen. Verder zijn er manschappenverblijven, een ruimte voor de wacht, keuken, officierskamer en ruimtes voor de opslag van eten en buskruit voor de kanonnen. Het fort is van metselwerk en is aan de oostzijde afgedekt met zand.[1] Het zand beperkt het effect van een granaatinslag en zuiverde ook het regenwater. Het regenwater viel op het zand en onderweg naar beneden werd het gefilterd. Via druipkokers werd het opgevangen water geleid naar een waterreservoir onder het fort.[1] Men verwachtte dat de vijand het grachtwater zou vergiftigen en met deze voorziening was de bezetting verzekerd van schoon drinkwater.[1] Tijdens de mobilisatie van 1914-1918 waren ongeveer 100 militairen op het fort gelegerd.

(nl.wikipedia.org/wiki/Muizenfort)

Bezoek is mogelijk op zaterdag van 11.00 tot 13.00 uur, anders op telefonische afspraak.