Carballeira de San Lourenzo

Aan het begin van de 12e eeuw werd het klooster van San Lorenzo de Trasouto gesticht in een schaduwrijk eikenbos aan de oevers van de rivier de Sarela. Buiten dit gebouw, dat in de loop van de tijd een paleis werd - 'pazo' in het Galicisch - en momenteel een gerenommeerd restaurant is voor feesten, bevindt zich nog steeds een lommerrijk bos met eeuwenoude eiken.
Omdat de eik de meest typische boom is in Galicië - in veel gevallen verbonden met mythische en legendarische traditie - zijn de 'carballeiras', de naam waaronder de eikenbosgebieden in Galicië bekend staan, altijd ruimtes geweest voor ontmoetingen, bedevaarten, feesten en evenementen. viering; quasi-heilige, schaduwrijke, magische ruimtes... Verborgen tussen de bomen bevindt zich een fontein en twee 'cruceiros', grote stenen kruisen die de paden markeerden en een kenmerk zijn van Galicië.