Doorkijkkerkje

De Doorkijkkerk (je) en de omliggende weilanden en velden zijn een zeer romantische plek in de late avond als de zon laag staat.

De bewegwijzering van de wandelroute identificeert de installatie, die in 2011 is gebouwd, als "Doorkijkkerkje", wat in het Duits zoiets betekent als een doorkijkkerk. De officiële naam van het kunstwerk is "Lezen tussen de regels". Het is een installatie van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh (een kunstmatige naam uit de echte namen van de twee architecten Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh). Het is gelegen in het heuvelachtige landschap van Haspengau ten zuiden van Borgloon, bekend om zijn fruitteelt. De installatie in de basisvorm van een West-Europese kerk kan ook worden opgevat als landschapskunst.

Let op als iemand informatie zoekt over installatie op internet:
Om de verwarring compleet te maken, circuleert naast de officiële naam "Reading between the Lines" en de informele termen "Doorkijkkerk" (NL) of "Doorkijkkerkje" (BE), ook de naam "Skeleton Church" vooral in de Engelse -Saksische media.

nl.wikipedia.org/wiki/Reading_between_the_lines
gijsvanvaerenbergh.com

Eén van de blikvangers van Pit is de doorkijkkerk van het Belgische architectenduo Gijs Van Vaerenbergh (Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh). Reading between the Lines is 10 meter hoog en bestaat uit 100 op elkaar gestapelde lagen staalplaat in de vorm van een Loons kerkje. De constructie weegt maar liefst 30 ton. De speciale constructiewijze zorgt ervoor dat het landschap altijd zichtbaar blijft doorheen de kerk, zowel van op afstand als van dichtbij. De kerk is hierdoor wel aanwezig, maar ook afwezig in het landschap.

De doorkijkkerk bevindt zich in het Haspengouwse heuvelland ten zuiden van Borgloon, tussen het stadje en de Romeinse Kassei, en kan beschouwd worden als landschapskunst. Het geheel is opgebouwd uit horizontale cortenstaalplaten, verbonden door gelaste vierkantige plaatjes. Het geheel is op een betonnen fundering ingeschoven in het glooiend Loonse landschap. De vorm verwijst naar het archetype van de West-Europese kerk.

Dit aan een wandelpad gelegen 'kerkje' komt bevreemdend over. Naarmate men dichterbij komt, blijkt geleidelijk dat het geen kerkje is. Het gebouwtje is, door het gebruik van horizontaal geplaatste staalplaten, min of meer transparant, vandaar de naam van het kunstwerk. Deze transparantie blijkt temeer als men het 'kerkje' betreedt.

Medio juni 2016 fungeerde de doorkijkkerk als decor voor een muzikaal evenement Listening between the Sounds door het vocaal ensemble Florilegium.[1] Men bracht er in de vroege ochtend de eerste cellosuite van J.S. Bach (BWV 1007) ten gehore, daarna Gregoriaanse muziek, de Vlaamse polyfonie met Pierre de la Rue, Arvo Pärt en de 4'33" stilte van John Cage waarbij de dirigent, de armen geheven, stopte met dirigeren.[2]